Op zaterdag 7 oktober viert de Kerk de gedachtenis Onze Lieve Vrouw van de Rozenkrans. Wanneer 7 oktober echter op een zondag valt, dan gaat de viering van de zondag voor op de viering van de gedachtenis. Maar toch, de oktobermaand blijft een Mariamaand, net zoals de maand mei, en ook dit jaar willen we er zeker niet helemaal aan voorbij gaan.
Dat deze gedachtenis op 7 oktober gevierd wordt gaat terug op een zeeslag bij Lepanto in het jaar 1571. De Slag bij Lepanto op 7 oktober 1571 was een zeeslag tussen de christelijke Heilige Liga en het islamitische Ottomaanse Rijk over de beheersing van het oostelijke Middellandse Zeegebied. Het was een van de grootste zeeslagen uit de wereldgeschiedenis en ook de laatste grote zeeslag waar gebruik werd gemaakt van galeischepen. Hij vond plaats in de buurt van Lepanto (dit is de vroegere Italiaanse naam van de Griekse havenstad Návpaktos) aan de nauwe ingang van de Golf van Korinthe.
Aan christelijke zijde werd de overwinning toegeschreven aan het bidden van de rozenkrans door zowel het niet-strijdende volk als de krijgsmacht. Na de slag stelde paus Pius V officieel op 7 oktober een feestdag in ter gedachtenis van de overwinning op de Ottomanen. In de 19de eeuw werd de gedachtenis op 7 oktober door paus Leo XIII (1878-1903) uitgebreid naar de hele maand oktober, voortaan de ‘rozenkransmaand’ genoemd. Hij wilde daarmee de Mariadevotie in deze maand bevorderen. Alle pausen na hem hebben de gelovigen opgeroepen in oktober extra tijd aan de rozenkrans te besteden.
Hoe is uw relatie met de Rozenkrans?
Ik weet nog goed hoe ik mijn eerste Rozenkrans kreeg van mijn ouders bij mijn plechtige communie. En ook al was ik misdienaar en veel in de kerk te bespeuren, toch schaamde ik mij een beetje om als jongen zo’n kralenketting te gebruiken. Vele jaren later overhandigde mijn vader op zijn sterfbed aan mij zijn paternoster, een prachtexemplaar, ooit gekocht in Lourdes. Het spreekt voor zich dat dit gebedssnoer mij zeer dierbaar is geworden. Ik probeer regelmatig een rozenhoedje te bidden en ik pak hem, als ik bijvoorbeeld wandel, graag even vast. Wat is dat, deze liefde voor zo’n kralenketting? Ik denk dat voor ons christenen, de Rozenkrans in onze relatie met Maria, zoiets is als het Tabernakel in onze relatie met Jezus.
Als je in de buurt van het Tabernakel bent, en de Godslamp brandt, dan weet je zeker dat de Heer er is; je zal even een kniebuiging maken en graag even blijven bidden. Zo is de Rozenkrans een hulp in onze aanwezigheid van; onze relatie mèt Maria. Als je hem beetpakt bidt je makkelijk tot Maria, wordt ze als het ware een beetje tegenwoordig. En op vele plekken heeft Maria aan mensen toevertrouwd dat het Rozenkransgebed een zeer krachtig gebed is. Ik hoop dat dit u ook mag motiveren om in de komende rozenkransmaand elke dag een rozenhoedje te bidden.
Wellicht worden er in ons dekenaat in de maand oktober op vele plaatsen gezamenlijke rozenkranssessies gehouden. Zeker in deze woelige tijd van oorlog tussen Oekraïne en Rusland en op nog zovele andere plaatsen in onze wereld, met alle zorgen die dit meebrengt, zeker voor de bevolking van de oorlogvoerende landen, maar ook van alle mensen die door de energiecrisis het financieel heel moeilijk hebben en met grote kopzorgen leven, willen we dit alles biddend bij Maria brengen. Bij deze een warme oproep om eraan deel te nemen, want wij geloven dat bidden daadwerkelijk iets kan veranderen. Ons gebed maakt verschil. Kan je je daar moeilijk voor verplaatsen, dan ben je uitgenodigd om thuis op een rustig moment de rozenkrans te bidden. Zo zijn we biddend verbonden met mekaar.
© Lambert Cuenen