In de Goede Week herdenken wij de laatste momenten van het leven van Jezus: vanaf zijn intrede in Jeruzalem op Palmzondag tot aan zijn verrijzenis op Pasen.
Hoe het begon
De jonge kerk vierde in de eerste eeuwen het paasfeest op één dag, maar sinds de vierde eeuw ontstond het “Paastriduüm” van de gekruisigde, begraven en verrezen Heer. Deze driedaagse begint met Witte Donderdag en eindigt met paaszondag. Later voegde men daar nog de intocht van Jezus in Jeruzalem aan toe, wat werd gevierd op de zondag voor Pasen (Palmzondag). Zo ontstond de Goede Week.
Waarom ‘goede’ week? Goed vindt zijn oorsprong in ‘het goed’ dat aan alle mensen wordt toegezegd: het kwade, zelfs de dood krijgen nooit het laatste woord, maar wel hoop en leven. Een andere benaming voor deze week is ‘Stille Week’.
Op woensdagavond wijdt de bisschop de Heilige Oliën tijdens de Chrismaviering. In deze viering worden alle aanwezige gelovigen uitgenodigd om hun onderlinge verbondenheid en trouw aan Christus en aan Zijn Kerk te hernieuwen. De priesters en diakens krijgen er de gelegenheid om ten overstaan van de bisschop en te midden van het Godsvolk hun wijdingsbeloften te hernieuwen.
Op Witte Donderdag herdenken we het laatste avondmaal van Jezus en zijn leerlingen. De benaming verwijst naar het witte gewaad dat de priester draagt tijdens de viering, een contrast met de andere dagen van de vasten, waarop de liturgische kleur paars is. We herdenken naast het laatste avondmaal ook de voetwassing: Jezus wast de voeten van zijn leerlingen. Hiermee maakt Jezus duidelijk hoe je als christen leven moet: elkaar in liefde en waardering dienstbaar zijn. Zijn laatste boodschap aan zijn leerlingen was dan ook: Heb elkaar lief, dien elkaar.
Op Goede Vrijdag herdenken we het lijden en de dood van Jezus. Jezus’ sterfdag wordt herdacht met een viering zonder volledige eucharistie. We beluisteren het lijdensverhaal en brengen hulde aan het kruis. Hoewel het lijden en sterven van Jezus centraal staat, spreekt de Kerk toch van ‘Goede’ Vrijdag, om erop te wijzen dat Jezus zichzelf heeft weggecijferd en zijn leven heeft gegeven voor anderen.
Op Stille Zaterdag blijft de kerk en het altaar leeg. Het is een rustdag tussen dood (Goede Vrijdag) en opstanding (Pasen). ‘ s Avonds wordt de paaswake gevierd. Deze paaswake een vierledige structuur:
1. De viering begint in het duister aan het kerkportaal of achteraan in de kerk. Daar wordt eerst het vuur gewijd en vervolgens de paaskaars ontstoken.
2. Daarna volgt de woorddienst met o.a. het scheppingsverhaal, het verhaal van de uittocht van het volk Israël uit Egypte en het evangelie waar we horen dat vrouwen vaststellen dat de steen voor Jezus’ graf was weggerold.
3. We spreken daarna ons geloof uit en hernieuwen de beloften die bij ons doopsel werden uitgesproken.
4. Tenslotte vieren we eucharistie met brood en wijn.
Eindelijk weerklinken weer het Alleluia en Gloria, uitdrukkingen van vreugde die we tijdens de veertigdagentijd niet hoorden.
Pasen is ongetwijfeld het belangrijkste feest voor een christen. De opstanding of verrijzenis van Jezus is immers de basis van ons geloof. We hebben aan de ene kant weet van de heftige en schrijnende realiteit van de dood, aan de andere kant weet van de overwinning op de dood door de opstanding van Jezus. Pasen is het feest van toekomst, hoop en leven. We weten wel dat schrijnende pijn en heftig verdriet in dit leven een realiteit zijn, maar geloven dat ze nooit het laatste woord krijgen. Het is een ‘geloven’ want bewijzen kunnen we niet, enkel maar vertrouwen in God.
Pasen is het feest van de opstanding van Jezus uit de dood. We kunnen het dus eigenlijk niet helemaal uitleggen. We kunnen wel met kleine stappen proberen voor elkaar elke vorm van pijn, geweld en verdriet te overwinnen in het dagelijks leven.
Met Pasen begint de Vijftigdagentijd, die duurt tot Pinksteren. Deze hele periode staat voor de tijd waarin Jezus in visioenen tastbaar aan de leerlingen verscheen en zij maar langzaamaan beseften op welke manier Hij voor hen bleef leven. De paastijd eindigt met Hemelvaart – het definitief uit het zicht verdwijnen van Jezus’ aardse gedaante – en Pinksteren, de gave van de Heilige Geest, die het vuur ontsteekt in de leerlingen zelf.
De Goede Week is dus niet zomaar een week. Een week om samen te beleven in stilte en hoop. Graag nodigen we jullie dan ook uit op onze de vieringen in de Goede Week.